Maandag 7 februari 2022 - terugblik op week 9
We beginnen februari met een klassieker: een kanaalcrossing van noord naar zuid oftewel van Caribbean naar Pacific. NICE!
...een rondje wandelen in de buurt van de marina levert al meteen wat apenstreken op....
...de eerste loods komt aan boord...
...aanleggen in de sluis...
Liesbeth is vrijdag in Panama gearriveerd. Ze neemt een paar dagen om te acclimatiseren en reist zondag 6 feb door naar Linton waar ze met haar neus in de boter van de verjaardag van Diny valt. Dat is wel een dineetje bij el Castillo in Portobelo waard.
Maandag 14 februari 2022 - terugblik op week 10
Eerst hebben we geprobeerd om nog eens door het kanaal te gaan om Liesbeth ook zo'n unieke ervaring mee te geven, maar we worden nogal aan het lijntje gehouden. Zonde van de vakantie-tijd om alleen maar op een crossing te wachten. Door naar plan 2: zeilen in de San Blas.
We lezen ons in. Doen bootschappen en prepareren de boot. We gaan 1 of 2 weken, naar gelang de lol, naar de San Blas eilanden. Donderdag 10 februari zijn we al vroeg op pad. Tijdens het motoren uit de haven richting oceaan stopt de motor er opeens mee. We zijn ter hoogte van Isla grande. Gelukkig hebben we net het voorzeil bijgezet en kunnen we meteen reageren. Hoe roestig we ook zijn, we weten de boot zonder verdere beschadigingen terug de haven in te zeilen. pfff. Zijn we zojuist 2 uur op vakantie geweest?
De oorzaak van de panne is snel gevonden, maar nu moet ook de oplossing in gang gezet worden. De mecanicien is er vast van overtuigd dat het een fout in de saildrive is die er al vanaf de Volvo fabriek inzat. Best maar nu moeten we door. Kees blijft bij de boot om de werkzaamheden te begeleiden en ze desnoods zodanig te pushen dat we over een week weer een poging kunnen wagen. Dan maar iets korter in de San Blas... we duimen en gaaaaan.
Deceptie alom natuurlijk voor iedereen maar vooral voor Liesbeth die hier maar een paar weken is. We zitten niet bij de pakken neer en plannen een reis naar Boquete. Snel beslissen, snel geregeld. Liesbeth en Trees zitten vrijdag ochtend 11 februari om 8 uur in de eerste bus die ons naar Sabanitas brengt. Boquete is 572 km met de auto en de berekening van google maps is 8,5 uur. We doen het met 5 verschillende bussen in 10 uur. ZO goed is het openbaar vervoer in NL bij lange na niet. En zo goedkoop zeker niet. En ook niet zo mooi beschilderd...
...naar de hotsprings lopen: geen gebaande paden...
In Boquete zitten we op hoogte en is het zeker 10 graden kouder. We logeren de eerstkomende 4 nachten in ieder geval in een gezellige airbnb "de kolibri spot" met ieder een eigen slaapkamer, een keuken, terras, wasmachine en een geweldig uitzicht. Van hieruit ondernemen we van alles: we lopen 6 km naar beneden naar het dorp, gaan naar de beroemde hotsprings ( er zit een vulkaan: Baru in de buurt) We lopen de pipeline trail met een gids ( en mazzel gehad: quetzal vogel gespot) en gaan een dag wildwater raften bij de grens met Costa Rica.
Maandag 21 feb 2022 - terugblik op week 11
We moeten weg uit de kolibrispot en boeken voor 1 nacht een kamer in een hostel in het dorp want we willen nog wel graag de "hanging bridges trail" lopen (Liesbeth tenminste wel want die heeft geen blaren) en omdat ziplinen in hetzelfde gebied gedaan wordt is dit een mooi moment voor Trees om iets (zonder te lopen) toch leuk en voor een1ste keer te doen.
Woensdag reizen we (weer met bussen en taxi's) van Boquete, deze keer naar Punta Chame op het schiereiland Chame net onder Panama City. We hebben via bookingpuntcom een hotel geboekt om onszelf eens echt te verwennen... misschien is hier wel warm water in de douche en is er wel behoorlijke wifi??
Als we arriveren zien de looks van Hotel Punta Chame er fantastisch uit. Een fris wit gebouw, een fraai zwembad, een blauwe lucht met felgekleurde kites, een verfrissend windje, wuivende palmen, het geluid van de branding op de achtergrond... we kijken elkaar aan: hier gaan wij ons amuseren met hoofdletter A.
...uitzicht vanaf het zwembad van het Nomade Container Hotel op de palmen in de tuin en de golven van de Pacific met de kleurige kites...
De werkers in het hotel zijn heel druk. Al zien we alles bijelkaar slechts 4 bezette kamers met gasten. Eigenlijk kijkt niemand ons aan en er is ook niemand die blij kijkt of lacht. Die hebben de afgelopen 2 jaar natuurlijk nix te doen gehad en die zijn vast vorige maand nadat alle covid maatregelen iets versoepeld werden, eindelijk volop aan de slag gegaan... Alle kleine signalen dat er hier iets niet klopt wijten we aan deze redenering. Maar eigenlijk houden we onszelf voor de gek.
Als we een beetje overbluft na een afgeraffeld onverstaanbaar Spaans welkomstwoord door de manager 's avonds bij het diner een ander stel vakantiegangers ( uit Frankrijk) spreken vinden we twee verwante zielen: ze zijn totaal niet tevreden met de ontvangst, er is bijna geen water en het water dat er is, is koud. En zo zijn er nog meer kleine probleempjes die, als we ze bij de manager heel vriendelijk bespreekbaar maken op een onverwacht vijandige manier afgeserveerd worden. Het is heel erg makkelijk om met een vriendelijk woord, een gemeende verontschuldiging of een aangeboden drankje zoiets als dit onderling op te lossen. Maar die skills moet onze manager blijkbaar nog ontwikkelen. De sfeer wordt met het uur vijandiger en grimmiger. We hebben hier helemaal geen zin in en nemen contact op met bookingpuntcom om ons hierover te beklagen.
Oeps die mail naar booking heeft wel effect gehad blijkbaar. We schieten bijna in de lach, maar ongemakkelijk is het wel. Zoiets hebben wij allebei in ons hele keurige jongedamesleven nog nooit meegemaakt. Weer een 1ste keer ;)
Affijn een half uurtje later staan we met ons rugzakje en alle (!) geld dat we cash terugkregen in onze zak in de brandende zon en beginnen op goed geluk te lopen. Op dit schiereiland is 1 weg en aan die weg liggen links en rechts bijna alleen maar hotels...Dit is ons allebei nog nooit overkomen en alle hotelgeld terugkrijgen voelt niet aan als een overwinning, integendeel.
We vinden 2 km verderop een grappig alternatief in het "container hotel". Toch nog een dagje chillen aan het strand omgeven door hele aardige mensen die wel begrepen hebben wat gastvrijheid is.
Vrijdag reizen het het laatste stukje terug naar Linton Bay. Van Kees hebben we al begrepen dat het niet meezit met de reparatie van de Saildrive. Hij kan niet veel meer doen dan wachten op onderdelen. Dus nu wordt het ook voor Kees tijd om samen met ons te chillen. Omdat leven op een boot-op-de-kant niet echt aangenaam is ( veel warmer dan in het water en zonder koelkast en wc...) nemen onze intrek in het nabijgelegen hostel Wunderbar.
Het weekend vermaken we ons nog in de buurt. Zaterdag liften we naar Guaira vanwaar we door een lancha op het eiland Isla Grande afgezet worden. We lunchen bij hotel "sistermoon" en hebben we heerlijke en verrassende dag.
Zondag gaan we met de paardjes van Bonny door de rivier om naar de waterval te lopen. Trees struikelt daar op de gladde stenen en komt ongelukkig op haar pols terecht. Beetje pech omdat we pas een uurtje onderweg waren. Affijn na een terugtocht met 1 hand te paard en een pizza in het restaurant zijn Kees en Trees toch maar even heen-en-weer geweest naar de eerste hulp post in Portobelo (alles gratis overigens) en vandaar naar het ziekenhuis in Colon (125 dollar totaal) om voor de zekerheid een röntgenfoto te maken. Een botje in de pols is gebarsten, misschien meer maar dat kunnen ze niet met zekerheid zeggen. Dat wordt 3 weken brace, gelukkig geen gips.
Maandag 28 feb 2022 - week 12
Dinsdag de 22 ste vertrekken we richting Panamastad. Liesbeth vliegt vandaar vrijdag de 25 ste terug en we willen nog graag een paar dagen van de grote stad genieten. Liesbeth heeft inmiddels heel wat meer van Panama City gezien dan wij dus is zij onze gids. Ze heeft een fraai appartement geboekt midden in de oude stad. Vandaaruit verkennen we grotendeels lopend de oude straatjes en gebouwen. Het is opvallend hoeveel politie er op straat te zien is : gewone politie, militaire politie maar ook toeristen politie.
We zwerven door de oude en de nieuwe stad, niet alles doen we samen, net hoe het uitkomt of waar iemand zin in heeft. Een wandeling of fietstocht over de "Cinta Costera" of het kanaal museum, naar een park in de nieuwe stad of een droogval haventje. Om elke avond een ander restaurantje en andere rooftopbar te vinden is hier geen probleem. Donderdag maken we een mooie trip naar de chagres rivier waar we een inheems Embera dorp bezoeken. Op de terugweg naar huis komen we langs de Miraflores sluizen die we niet kunnen overslaan. Vrijdag nemen we afscheid van Liesbeth. Wij gaan met de bus terug naar de boot en zij doet nog een paar uurtjes Panama voordat het vliegtuig vertrekt.
Memory lane , prachtig
BeantwoordenVerwijderen