Week 9: 9 - 16 mei 2020
Ach, ach, ach repatriëren is geen pretje. Onze buurman van de 'Dayak' had de mazzel dat hij 65+ is anders had hij net als de rest van de helft die niet meekon met de humanitaire-vlucht naar Frankrijk, maar in een hotelletje in Panama city gaan zitten voor 'wie weet hoeveel dagen'.
Of - in het ergste geval- weer terug naar je bootje in de haven... En dat is geen sinecure hier met alle roadblocks en strenge controles. Soms mag jij namelijk zelf wel reizen, omdat je naar het vliegveld moet bijvoorbeeld, maar zie maar een chauffeur te vinden met alle juiste papieren om in het land te mogen reizen... en hopen dat hij een beetje kan rijden. Want reguliere bussen rijden nu natuurlijk niet. De andere mazzelaars die wel mee mochten met de humanitaire vlucht waren gezinnen met kinderen. Zo Poeh.
Of - in het ergste geval- weer terug naar je bootje in de haven... En dat is geen sinecure hier met alle roadblocks en strenge controles. Soms mag jij namelijk zelf wel reizen, omdat je naar het vliegveld moet bijvoorbeeld, maar zie maar een chauffeur te vinden met alle juiste papieren om in het land te mogen reizen... en hopen dat hij een beetje kan rijden. Want reguliere bussen rijden nu natuurlijk niet. De andere mazzelaars die wel mee mochten met de humanitaire vlucht waren gezinnen met kinderen. Zo Poeh.
...de humanitaire vlucht van Marten...
SPORTY
Ik heb nu de plaats van Marten in moeten nemen bij het dagelijkse potje badminton. Dat valt eerlijk gezegd een beetje tegen. Het ziet er nogal makkelijk en tam uit, maar je verliest meer vocht dan je er redelijkerwijs in dezelfde tijd kan bijdrinken.
We missen onze buurman en echt niet alleen zijn heerlijke koekcreaties.
Ik zie er in de loop van deze week nogal bejaard onhandig uit: een dikke bloedlip van een kopstoot met een mobieltje, een blaar van 2 dagen op gympies lopen en 2 kapotte knieën van vallen met de fiets... bij het afremmen en stoppen bij de Chinees bleef ik ( lekker hoog zadel ) met mijn rokje achter het zadel haken en ging tergend langzaam op de kiezels onderuit. Afgang voor mij natuurlijk, maar bij de Chinees raakten ze er niet over uit gepraat en waren ze erg bezorgd over mijn verwondingen ( ja ja bloed) na flink bespoten te zijn met alcohol ( yahoeee) ben ik maar gauw terug naar huis/boot gereden om zo snel mogelijk de vieze schaafwonden uit te soppen en te verzorgen. Pfff ...Btw: ik ben blijkbaar kerngezond want na vier dagen is het al weer bijna genezen en BTW2: de fiets mankeert helemaal niets.
...hahahahahaha ik zag hem op Facebook in een post van Francien: geweldig!...
MASKERS VERPLICHT
Overal worden nu mondmaskers echt verplicht en bij gebrek aan winkels die dit artikel verkopen knippen we een buff in tweeen en maken we van witte poetslappen en een paar elastiekjes een lachende mond. Bij gebrek aan sokken hebben we maar geen masker van een sok gemaakt.
PLAN B
Om ons heen begint het allengs wat stiller te worden. Veel mensen hebben hun boot op de kant gezet en zijn met een humanitaire vlucht naar huis gegaan. Eerst NL daarna de Fransen en volgende week de Duitsers. We zien het allemaal langs komen op de facebookgroepen voor cruisers en /of de ambassade e-mail. Er valt ook niet zoveel te doen in 'paradijs'. En als je een probleem hebt en je hebt een dokter, ziekenhuis, apotheek of tandarts nodig dan wens ik je veel doorzettingsvermogen, goede vrienden en succes!
Sommige boaties blijven stug doorgaan en vinden wegen om toch nog wat meer paradijs te vinden: je moet dan wel voldoende eten inslaan en verder vwb energie en water volledig onafhankelijk zijn. Wel mooi! maar onze ogen zijn gericht op kwatta... De reep Eh ik bedoel de worst die ons wordt voorgehouden is de mogelijke heropening van het Panamese luchtruim na 22 mei..😷⛵️
KLUSSIES
Ondertussen wordt er op de Rebel door Captain Case flink geklust: alle zeilen worden neergehaald en opgeborgen, de dinghy wordt schoongemaakt en in zijn nieuwe tasje verpakt, alle doeken en stiksels worden nagelopen en terwijl de stuurstand half gedemonteerd bij de riggingshop lag werd even de kaapstander op de voorpunt geserviced...alleen werd dat een iets omvangrijker project dan oorspronkelijk de bedoeling was (tell me something new:)) maar as maandag moet alles weer 100% inzetbaar zijn.
...project 1: houder van de stuurstand verbeteren...
...project 2: mister super handy man heeft de elektrische ankerlier weer tip top in orde gemaakt...
HURRICANE SEASON
De eerste serieuze storm-die-kan-uitgroeien-tot-een -orkaan is deze week gesignaleerd tussen Cuba en Florida, als hij zijn tanden gaat laten zien wordt het een 'named storm' en zal zijn naam "Arthur " worden.
Beetje vroeg misschien maar toch een signaal. Spannend want er zijn nog een heleboel zeilers die vastzitten op Caribische eilanden ( zoals Sint Maarten) die in het hurricane season - 1 juni / 1 dec- niet echt veilig geacht worden.
Normaal gesproken wijken zeilers in de tijd voor 1 juni / 1 dec uit naar het zuiden ( Grenada/ Trinidad regio, de ABC eilanden of Panama) ... Als je er tenminste welkom bent en dat gebeurt maar mondjesmaat. Alleen in je thuisland kun je altijd terecht. En dus valt voor menige zeiler de beslissing nu om naar Europa te varen.
Maar vooral de trip naar Europa is een fikse trip en die is voor velen extra zwaar omdat ze het moeten doen zonder bijzonder goede bevoorrading en zonder soms ook de extra bemanning die ze eigenlijk wel graag mee wilden hebben. Er worden nu groepjes gevormd die elkaar in geval van nood kunnen helpen... is de bedoeling... maar ja na een paar dagen zeilen ben je elkaar eerlijk gezegd meestal flink uit het oog verloren en op een tocht van drie weken kan je dan aardig uit de pas zijn. Maar er is onderweg wel radiocontact mogelijk en dat scheelt enorm.
We wensen in ieder geval alle 'overstekers' enorm mooi weer en 'following seas'!
En voor de achterblijvers is het misschien goed om te weten dat alle zeilboten hier in Linton Bay Panama welkom zijn, je moet alleen 14 dagen in quarantaine. Maar je wordt bevoorraad en je krijgt eten en drinken en diesel en water zoveel je nodig hebt!
...daar gaat Arthur, van mij mag hij langzaam wegsterven...
HAGELSLAGSLAG
De quest om de ingrediënten voor hagelslag heb ik na 4 dagen aan de 'brui' gegeven. Ik heb deze week namelijk heel even geprobeerd om het geweldige hagelslag recept van Jenny te maken. Maar ben gestruikeld bij het verzamelen van de ingrediënten: cacao of anders chocolade repen ( niet te krijgen, te koop of te vinden zelfs niet door Tatiana) poedersuiker idem dito. Nu kan je zelf ook poedersuiker maken maar, zoals eerder vermeld in de 'alles-gaat-kapot-week' is het enige apparaat dat zowel van suiker poedersuiker kan maken als van alle ingrediënten een homogeen hagelslag beslag, de mixer, kapot en een vijzel moeten wij nog aanschaffen. Life Zonder Mixer: Daar was laatst een meisje hagelloos ! Dusssss
HET DAGELIJKS LEVEN
Dat ziet er al 9 weken elke dag ongeveer hetzelfde uit. Het is deze week wel warmer dan voorheen dus zijn we blij als het bewolkt is of als een buitje even de ergste hitte verjaagd. In de boot hebben we de temperatuur met zonnedoeken buiten en ventilatoren binnen op 30 graden kunnen houden, terwijl het buiten ademloos heter was.
... de gaafste stoel ...
SAAI?
Op het moment dat het leven bo bo bboooooring wordt moet je snel een list verzinnen OF een geweldig planB achter de hand houden. Dit is mijn achter-de-hand-to-do-plan! Geweldig nietwaar! Bij gebrek aan een stoel maak ik maar alvast een ontwerp.
...weer een maand aan de grond...
AHHHHHHHHHHHHH BUMMER
Net voordat ik ons weekblog op internet wil zetten krijg ik een melding van de lokale krant: De regering heeft besloten om het luchtruim boven Panama nog een maand langer gesloten te houden voor alle commerciële vluchten... hadden we net stiekem een rechtstreekse vlucht naar amsterdam geboekt op 26 mei in de grote hoop dat het luchtruim na 22 mei weer vrij zou komen. Nu wordt het dus minstens een maand later: na 22 juni een volgende homeward bound poging...
We will survive! Wij letten op elkaar. Jullie ook? Take care mensen en hou vol 💋❤️ We keep you updated
Geen opmerkingen:
Een reactie posten