JOST VAN DYKE


... Rebel voor anker, op de achtergrond een klein cruiseschip 
met zeilen ( 7 fokken en 1 bezaan) op 5 masten...

Jeeeee... we liggen bijna ongemerkt al langer dan een week te chillen in de 'great harbour' baai op Jost van Dyke. We leven langzaam, lezen,  luisteren naar Spaanse gitaar muziek en podcasts van VPRO's marathon interviews, doen klussen en socializen op dit kleine eiland, waarop zo'n 200 inwoners en minstens zoveel zeilende toeristen die hier voor anker liggen of van een passerende kleine cruiseboot komen, genieten van zon zee en zaligheid.
Eerst moesten we natuurlijk bijkomen van de leerzame overtocht van de Turks-and- Caicos eilanden naar de BVI de Britse maagden eilanden. 

... de placemats in Ali Baba...
MOTOR-ISSUES
Daarna gingen we aan de slag met wat motor issues: eerst het visnet ( dat we onderweg opgepikt hebben op de Atlantische Oceaan) uit de schroef 'gevist'. Dat ging veel makkelijker dan verwacht en gelukkig was er niets kapot gegaan. Pfff.  
Daarna merkten we iets vreemds aan de motor van de dinghy en toen we precies wisten wat het manco was, werd ook dit in een vloek en een zucht opgelost: nieuwe schroef erop! Kees blij dat hij dit onderdeel had meegenomen. Chapeau!
...de baai met het dinghy dock en daarachter immigration...

Het eiland Jost van Dyke is zoo klein dat er geen 'island tours' te boeken zijn. Mooi, dan concentreren we ons op de mensen, de winkeltjes en het strand van Great Harbour... en dat is zeer overzichtelijk. 
... a view...

DE BAAI
Vanaf onze ankerplek bijna in de ingang van de baai kunnen we alles goed overzien. Het is een komen en gaan van charter jachten. Logisch, als je maar een week vakantie hebt dan wil je minstens in 7 baaien een borrel gedronken hebben. Maar allejezus wat zijn die Amerikanen luidruchtig: we maken menig ( elke avond een ander) buren feestjes mee op menige 60 ft catamaran compleet met gekleurde flood( verlichting in kleur die het water onder en rond de boot verlicht)  en sfeer verlichting. Ach ja!
... hier hebben we menig uurtje doorgebracht ( rechts customs and immigration en links Ali Baba)...

Het leven onderwater is van ongekende schoonheid zodra het zicht wat beter wordt. Elke dag poppen naast de boot de koppies op van schildpadden die even komen ademhalen en als Kees de bodem schoonschraapt krijgt hij vaak bezoek van een grote witte vis die de Rebel tot persoonlijk territorium gebombardeerd heeft. Onze buurvrouw de 'barbara' heeft ook haar eigen vissen: een hele school joekels van tarpons houden blijkbaar enorm van haar schaduw.


Op dit Britse eiland ontmoeten we voornamelijk Amerikanen. De lokalen zijn voorkomend maar afstandelijk en daardoor moeilijk te benaderen voor een shortstayvisitor. De Amerikanen vinden de sfeer op de Britse eilanden veel losser en leuker en ze komen jost
hier al jaren. Ze zijn ruimhartig en mededogend en helpen de lokale bevolking met basis behoeften. Na de verwoestingen die 2 orkanen achter elkaar eind 2017 hier hebben aangericht is die hulp concreter en intensiever geworden en je merkt de band die daardoor ontstaan is.

BARBARA
...twee bejaarde schatjes op hun gigantische boot...

We maken kennis met Michael en Barbara ( "ik ben de eerste vrouw die genoemd is naar een boot") van het aluminium motorjacht ' barbara' waarop zij wonen en werken. Dik in de 70 ( ons voorbeeld) doen ze het fantastisch. Michael die van huis uit houten boten ontwierp heeft dit aluminium jacht helemaal zelf ontworpen, meegeholpen aan de bouw en is nog steeds bezig om het binnenwerk af te krijgen. Respect. Ze zijn slim, engaged en zeer onderhoudend. 

WHITE SQUALL
Dan ontmoeten we Todd, een Amerikaanse 70-er met een spannend verleden.
                                ...Todd en Kees hebben veel te bespreken en te lachen...

Als jongen van 15 reist hij op een stalen dwarsgetuigde driemaster, een in Nederland gebouwde Brigantijn, over de hele wereld totdat het schip in de Caribische zee in een white squall ten ondergaat en zinkt. Er is een film van gemaakt. Die hebben wij van hem gekregen en uiteraard gedebriefed. Leuke film met Jeff Bridges in de hoofdrol. 


BOATIES
... bye bye Rudy...


We ontmoeten in deze baai het zeilschip 'de liefde'. Het schip kwamen we al eerder tegen in Suriname en daarvoor op de Kaap Verden, toen met Nederlandse eigenaren en nu heeft ze een Amerikaanse eigenaar. Opeens ligt Rudy met zijn zeilschip 'sea ya' naast ons: die we nog kennen uit Venezuela... we blijven ons verbazen over hoe klein de wereld is.
... zo gaan we naar de bakker...

FOXY
Als je Jost van Dyke bezoekt mag je Foxy's niet missen. Foxy is een imposante neger met rasta looks en als we de tamtam mogen geloven is de helft van de eilandbewoners ergens familie van hem. Foxy is een begrip en een imperium: bars, shops, motorboten, een eigen dinghy steiger: hij heeft het zakelijk gezien allemaal goed in de smiezen kan je wel zeggen. Overal zie je toeristen lopen met zijn t-shirts en petjes.
... a painkiller...

Wij hebben zijn fameuze ' painkiller' geproefd en ik kan je zeggen: yummie yummie! 
Wat er allemaal inzit? Heleboel ijsklontjes, cocojuice, pineapple juice, rum en verse nootmuskaat! Nee een rietje hoeven we niet totdat we horen dat het geen plastic maar biologisch afbreekbaar papieren rietje is;)
... het plan...

VERDER REIZEN
Veel langer kunnen we hier niet blijven, het lijkt wel een velcromarina. 
( = gevaarlijke plek waar je geneigd bent veeeel langer te blijven dan je van plan was) 
We maken een plan en dat ziet er niet slecht uit: stukjes van 1,5 en maximaal 10 nm hebben de overhand: naar andere eilanden als Tortola, Virgin Gorda en Anegada.
Vanuit Anegada gaan we dan naar Anguilla en Sint Maarten.
Maar voordat we die overtocht van 24 uur maken kunnen we langzaam aan weer wennen aan het actieve zeilleven. 
... enig perspectief op waar we ongeveer zitten (dat blauwe balletje)...

Het leven is zwaaaaaaaar! 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten