Het is natuurlijk veeel te gevaarlijk en bovendien helemaal niets voor een stel 65plussers, maar we zijn kennelijk in onze derde jeugd en konden het niet laten om met z'n vieren op de brommer naar Madame Bernard, de hoofdstad van ile a vache, te gaan. Dat kan toch nergens meer? Zeg nou zelf...
Vandaag is er markt in de stad zo'n 6 kilometer verderop en we wilden ook graag soeur flora van het weeshuis bezoeken.
Plan is dat Ashley rijdt en Eddison mee gaat als gids. Dus staan we om 8 uur smorgens op de steiger van hotel port Morgan ( de port hebben we overigens nog niet kunnen ontdekken en Morgan was een piraat boefje )
...de baai vanaf de berg bij hotel port morgan...
We leggen de dinghy niet op slot, die moet verlegd worden als er een bevoorradings scheepje met diesel voor de generatoren van het hotel komt ( ...nog geen enkele klant of president kunnen spotten). Bovendien zijn ze op ile a vache zuinig op hun cruisers en letten de dorpsbewoners scherp op wat we doen en laten en of er niemand met de dinghy vandoor gaat.
...Jeff maakt gave tekening kaartjes van bananenblad en zwarte pen...
De tocht op de motor naar madame Bernard is nogal opwindend en dat is een understatement. Samengeperst tussen Ashley en Kees kijk ik voornamelijk opzij om de stenen en geulen op het onverharde pad voor ons niet te zien. Ik denk aan mijn blote knieën als we een colletje pakken en hoop van harte dat we vanmiddag weer ongeschonden op de boot zitten. Maar Ashley is een eerste klas motorrijder en gewend om op deze wegen ook met vrouw en kinderen te rijden dus zijn het achteraf leuke spannende ritjes gebleken. Pffffff.
...deel van de markt in Madame Bernard...
We rijden eerst naar het weeshuis. Daar mogen we een half uur wachten omdat het nog geen 9 uur is, en daarna zegt de jongen achter het deurraampje dat hij geen goederen kan of mag aannemen... nou jaaaaaa. We proberen het nog een paar keer en Eddison doet zijn uiterste best in het Frans en Creools, maar "lau loene". Voor de mensen die na ons komen: eerst een afspraak maken. We nemen de zware tas vol eten, speelgoed, snoep en t-shirts maar weer mee terug naar het dorp.
We zijn lichtelijk teleurgesteld maar Eddison vind het niet zo erg, hij kijkt om zich heen en vind al snel wat familie en bekenden die hij blij maakt met een lekker zeepje of een pak rijst. Ook goed!
... daar gaat ze met haar net gescoorde verse kip...
De markt is fascinerend. Ik kan uren op een muurtje in de schaduw zitten genieten van de 'hussle and bussle' van het lokale openbare leven op een marktdag in december. Om de mensen niet voor het hoofd te stoten maak ik wat zeer geheime opnamen met de gopro ( dat is een supergoeie 2dehands aankoop geweest Leon!)
... de markt ligt aan het water...
Met een rustige ontspannen middag voor de boeg nestelen we ons met een koud colaatje in de kuip.Totdat ... de koelkast opeens op hol slaat en de accu dreigt leeg te trekken. Kees slaat aan het sleutelen.
En ondertussen krijgen we bezoek
van doudou en vilna, Jasmine,Jeff en Wenson. Iedereen probeert zijn goederen of diensten aan te bieden.
...Wenson spaart voor school en wil graag ALLES voor je doen...
Jean komt langs met zijn artwork, we kopen een kleurig acryl op doek van hem en bananenblad- tekeningen van Jeff.
Het lukt Kees niet om het probleem met de koelkast op te lossen dus starten we de motor. Dan komt Eddison langs met 4 kokosnoten en zijn oude oom die veel pijn heeft aan zijn pols. Hij is blijkbaar gevallen en heeft een hele dikke hand. Oeps we zijn geen dokter maar als we zeggen dat hij een dokter nodig heeft glimlacht de hele familie ons vriendelijk toe ja ja. Dream on zie je ze denken. Er blijkt geen dokter op het eiland te zijn, wel een snelle ambulanceboot voor bevallingen en andere spoedgevallen. We doen wat we kunnen: koelspray, een sling en stevig verband en aspirientjes krijgt de patiënt mee naar huis. Geen idee of het helpt, in ieder geval verzacht het de pijn. Morgen gaan we even checken.
... de markt...
Geen tijd om te lunchen Kees is in de repair- mode en roeit samen met Eddison naar zijn huis om te kijken of hij het zonnepaneel kan repareren. Helaas het ding is ' beyond repair', om te kunnen studeren 's avonds na 19 uur geven we hem onze wakawaka en een powerbank mee. Ondertussen kunnen wij dan gebruik maken van zijn laatste bitjes data;)) om de weerkaartjes van de komende week binnen te halen, want dit weekend willen we verder naar Jamaica.
En dan opeens heeft de koelkast de geest weer terug en staat er eten op tafel. Everybody happy. Eind goed al goed.
... een paar seconden meegenieten op de markt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten