Een klein maantje gaat schuil achter de wolken. Het is zo donker dat er van de Melkweg volop genoten kan worden. De marifoon kraakt op kanaal 77 "rebel rebel" roept Russel, "did you see that fishingvessel behind you ?"... yes zeg ik, maar ben niet echt alert, hij is heel ver achter ons. " if he comes too close and you feel uncomfortable, I'll turn around and chase him away, just give me a call". Mmm ... okay thanks... NU begin ik me opeens niet meer zo easy te voelen en hou de lichtjes in de verte angstvallig in de gaten. Na een half uurtje is het duidelijk dat hij een ander, eigen plan heeft dat niets met ons konvooi ( zeiljacht rebel en motorjacht celina) te maken heeft.
Het is de eerste nacht op weg naar las Aves en los Roques, een paar bounty eilandjes zo'n 160 km vanaf Bonaire naar het oosten en ongeveer 160 kilometer boven Caracas en ik heb mijn eerste shotje adrenaline al binnen.
Het zal het enige 'enge' avontuur van onze tocht blijken te zijn, maar dat wist ik toen nog niet. Voor een angsthaas als ik, is Venezuela toch misschien een bridge too far... maar als puntje bij paaltje komt toch te verleidelijk om over te slaan! Zeker als we samen opvaren met een paar zeer ervaren Venezuela-gangers als Russel en Natalya.
...de ankerbaai met zicht op Gran Roque ...
Het verste punt van onze weektrip is de eilandengroep las Roques, het grootste koraal-atol in de Carieb. Het enig bewoonde eiland Gran Roque bereiken we ( in goed gezelschap van 2 dikke gefileerde tonijnen) in de vroege ochtend en we ankeren voor de deur van de kustwacht naast het vliegveld tussen de pelikanen.
...en de pelikanen...
ZEILJACHT SOLTANA
Hier ontmoeten we Juan Carlos en zijn nichtje / bootsmaatje Yerly op het charterschip soltana, een bijna 50 ft Beneteau die zij varen voor de eigenaar die hem verhuurd aan groepen van 2 tot 8 gasten die per stel een eigen bed en badkamer krijgen.
Voorzien van airco, genoeg heet water om te douchen en een mega tv-scherm is het een populair schip om vakantie op te houden. Helaas boeken de, van oudsher grote schare, toeristen uit Italië, de US of A en Argentinië tegenwoordig bijna niets meer omdat de de labiele politieke situatie en de daarmee gepaard gaande mega-inflatie van de bolivar het succes van een fijne vakantie blijkbaar in de weg staat. Wat overblijft zijn de hotemetoten en happy few uit Venezuela zelf.
...soltana in Francisqui...
We zien ze van dichtbij in hun eigen megajacht compleet met bemanning, de nodige speeltjes en blauw floodlight voor de romantische after dinner zitjes.
INKLAREN IN GRAN ROQUE
Samen met Carlos doen we het altijd-spannende-en-toch-pikante-inklaringen-circus. We denken dat we met hem erbij nu veel minder zullen betalen dan de andere boten die gemiddeld zo'n 100 us dollar aan immigration, douane en nationale park kwijt waren... niets blijkt minder waar te zijn!
...sea grape...
Als we vrolijk naar het hokje van het nationale park lopen hebben we pas 5 us dollar voor immigration hoeven betalen en de kustwacht rekende niets... yeahhh dat gaat goed. Als we echter de rekening van het nationale park voorgeschoteld krijgen geloven we onze ogen niet : de 40ft rebel met 2 bemanning die binnen de voorgeschreven 14 dagen in Venezuela verblijven en binnen het nationaal park mogen ankeren waar ze willen... mag 215 dollar aftikken ...
...de rekening van het nationaal park...
Ook de nieuwsgierige locals weten niet wat ze horen, wow dat is wel heel extreem... vorige week was het nog 70 dollar??? Conclusie na heel wat heen-en-weer-gepraat-in-gebrekkig-Spaans: we zijn op het verkeerde moment op de verkeerde plaats ... de bolivar is net weer gedevalueerd en er zijn 6 nullen ergens ins-blaue-hinein verdwenen...
...vlnr trees, kees, russel, natalya op het terrasje van pedro ons verdriet verdrinken met ijskoude polar...
Pech dus. We dragen deze slag met opgeheven hoofd. ( ...we gaan nu ECHT niet terug naar Bonaire voor de paar rot centen ... nou ja: auw)
...het straatje waar ons terrasje op staat is strak aangestampt en geharkt en prachtig beplant...
De mannen gaan even terug naar de boot om meer geld op te halen, we drinken een ijskoude polar op het wifi- terras van pizzapedro en daarna gaat het leven weer gewoon verder.
FRANCISQUI
...bij de ingang van de baai staat een prachtig (kite surfers) pandje op palen, dat n paar jaar geleden nog op het strand stond...
Het weer is nogal ruig, orkaansystemen Florence en Isaac zitten in de buurt en daar pik je toch iets van mee: beetje wind en swell.
De wind is wel fijn voor de nodige afkoeling en om de batterijen lekker vol te laten lopen, maar de swell wordt op deze ankerplaats op San Roque onaangenaam.
..wel mooie sunsets...
We verkassen dus naar een eiland op 30 minuten varen waar we in een beschutte kom gaan liggen.
...de Rebel gezien vanaf het BBQ en volleybal-strandje in Francisqui...
Francisqui is een lief koraaleilandje met hagelwitte stranden, de favoriete relaxplek van menige hoge regeringsambtenaar, krijgen we te horen... daarom is hier ook geen criminaliteit... elk nadeel hep zijn voordeel of vice versa, zalk maar zeggen.
...bla bla bla... hagelwitte stranden...
...het benne joekels...
...nieuwsgierig en zeer attractief: het driehoekige koffervisje...
KATJES KNIJPEN
In Venezuela kost de peut geen drol en tot voor kort kon je, met de juiste contacten, wat diesel of benzine scoren ( eigenlijk alleen bedoeld voor de eigen bevolking) voor 5 cent de liter, vorig jaar was dat overigens al 25 cent de liter geworden. Voor een motorboot met een tank van 2000 liter echt wel de moeite waard...
Afijn in de nachtelijke uurtjes kan je hier nog wel eens mensen zien sjouwen en zweten en hevelen.
VENEZOLAANS VISSEN
Carlos en Yerly willen voor het eten zorgen voor 6 en vertellen dat ze de volgende morgen extra vroeg opstaan om vOOr 8 uur ( werktijd) de maaltijd voor die avond gevangen te hebben. Kees wil graag meevissen en ik ben nieuwsgierig en zeg dat ik graag kom fotograferen;)
...vlnr: Yerly en Juan Carlos...
Om half 7 's morgens zitten we in een half volgelopen dinghy bij de mangroves met honderden sardientjes aan boord die als een gek rond onze voeten in het zeewater zwemmen. Carlos heeft daarvoor de champagnekurk onder uit de boot getrokken, een rond visnet verzwaard met loodjes zwierig het water ingegooid en ze alle 547 in een (1) klap binnenboord gehaald.
...de perfecte worp...
Eerst dacht ik nog dat het voor onze niet zo frisse voeten was, daarna bedacht ik dat in ons zwembad waarschijnlijk alle gevangen vis vers gehouden zou worden... maar het bad is dus bedoeld voor de sardientjes. En de kleine rakkers fungeren dus als ons lokaas!
... sardientjes rond de tenen: ik ken plaatsen waar je hiervoor moet betalen...
Onze dinghy is onmiddellijk het meest populaire bootje van de hele baai voor de talloze vogels die ons vanaf dit moment zullen vergezellen: meeuwtjes, jonge pelikanen, fregatvogels en sterntjes... kortom pajeros ( duivies) volgens Carlos.
...onze fans in aktie...
Met een loodzware dinghy vol sardientjes, zeewater en 4 volwassenen varen we van de mangroves naar een engte tussen een zandbank en de wal, haken een spartelend sardientje aan een vislijn en beginnen met voorzichtige trekbewegingen de grote jongens naar onze haken te lokken. Zo eenvoudig is het dus: een haakie, een vislijn op de rol en een sardientje!
...daar gaat weer een haakje met een sardientje eraan...
Af en toe gooit Carlos een handvol sardientjes als lekkermaker in het water terug. Misschien komen daar onze toekomstige diners op af? In ieder geval zijn ook de vogels kapers op de kust. Een slimmerd die ons haak-sardientje op wilde eten en de lijn mee naar boven vloog liet bijtijds los om niet ook zelf gevangen te worden.
...lokt hij nou vissen of vogels?...
De tocht is succesvol: na een uur vissen hebben we een stuk of 10 grote vissen ( barracuda, tonijn en een stuk of wat witvis waarvan ik de naam niet herken) in de punt van de boot gestouwd.
Yerly en Kees zorgen voor de vangst, Carlos stuurt, hoost, helpt, geeft aanwijzingen en tips en doet met blote handen de final kill. Ik kijk en huiver en fotografeer.
...Juan Carlos heeft geen mes nodig: gewoon met het handje nek omdraaien...
CULINAIR ORGASME
...Kees heeft op de heenweg 2 tonijntjes gevangen:we hebben er met 4 mensen 2 dagen uitgebreid van gegeten...
Ik ben nu twee heerlijke visrecepten rijker: verschillende soorten ceviches ( ik ken het woord maar heb het nooit zelf gemaakt of gegeten) voor verschillende soorten vis stukjes ( conch, barracuda, tonijn) en een eenvoudige maar superlekkere tonijn-bout-biefstuk gerold in de witte en zwarte sesamzaadjes en grove peper, zo uit de vriezer en 2 minuten in een hete pan: warm van buiten en koel en rauw van binnen. Natalya bedenkt ter plekke een saus van wasabi met mango ( top). Met wat soja en gekonfijte gember ernaast vreet je je vingers erbij op.
...jasje van seamzaadjes en zwarte peper...
Natalya is (zoals de meeste van mijn vriendinnen en daarmee dus ook meteen een culinaire tegenpool van mij) een kok met een gouden randje.
... Natalya in aktie...
Zij heeft speciaal voor de kleine keuken ( boot, camper) een aantal kookboekjes geschreven, die er lekker, geweldig en professioneel uit zien.
CARENERO
Langzaam trekken we richting westen. Na het eiland Francisqui gaan we nog even terug naar Gran Roque om te zien of het vrachtschip met de lekkerste rum al gearriveerd is. Maar helaas ... wij moeten zonder rum terug naar Bonaire. Voor de eilandbewoners is het veel erger zij hebben nu al bijna 2 weken geen nieuwe voorraad aangevoerd gekregen. De schappen in de winkels zijn leeg...
...grote brokken hersenkoraal met daaromheen miljoenen 'sardientjes'...
Het volgende eiland dat we aandoen is Carenero.
Dit paradijsje ziet eruit zoals de abc- eilanden er een eeuw geleden uitgezien zullen hebben: laag, remote, onbewoond en voorzien van de mooiste tinten blauw en een uitbundig onderwater leven. We love it.
...ik begin me te interesseren voor koraal. Geen idee hoe dit heet maar ik vind de kleuren en structuren mooi als een schilderij..
...foto van de achtertuin ivm diverse kleuren hypnotiserend blauw...
SNORKELEN
Op elke nieuwe ankerplek snorkelen we allereerst om te kijken of het anker zich goed ingegraven heeft en daarna om de buurt onder water te verkennen.
Opvallend onder water hier zijn de enorme zeesterren en het gigantisch grote hersenkoraal en de verscheidenheid aan koralen.
We laten alles achter zoals we het gevonden hebben.
Maar de stoet koos een andere weg en later hebben wij die plek bezocht. We waren toevallig getuige van de processie die een keer per jaar de lokale beschermheilige naar haar plek onder water brengt.
In de stad was haar beeltenis levensgroot op een huis geschilderd. Bijzonder!
... en als je weer boven water komt, ligt ze klaar...
...visje in zwart- geel gestreepte pyjama eet van hersenkoraal...
...zeester: deze keer een zes-armige...
...ik gok op een black molly bij geel gespikkeld puistkoraal...
DE HEILIGE MAAGD ( NIET MARIA) ONDER WATER
...armada van kleine bootjes (piroques en zeil) in processie...
In Francisqui zagen we op een dag een hele rij bootjes aankomen. We keken om ons heen en dachten dat het wel snel overvol zou worden op de ankerplek.
...muurschildering van de heilige maagd en beschermvrouwe van het eiland...
...ik heb haar onder water gevonden vlak bij het buitenrif in de 'piscina' van francisqui...
LAS AVES- BARLOVENTO, MANGROVE & BOOBY'S
...volwassen booby met blauwe snavel en rode voetjes...
Na een snelle zeiltocht ( 35 nm in 6 uur) voor de wind surfend op de golven komen we aan bij booby-island, zoals wij het meest zuidelijke eiland van barlevento de las aves noemen. We liggen beschut voor de golven, maar wel lekker in de wind vlak bij de vuurtoren.
Met de dinghy trekken we het mangrove bos in waar we een geheim beschut meertje vinden waar duizenden jonge booby's wachten tot hun ouders met voedsel in hun krop terugkeren van zee.
...een wit katoenen pluizen bolletje van dichtbij; blijkt een baby booby te zijn...
...ik zie jou!...
Vanaf de boot zien we de groene mangrove kruinen vol met witte 'katoenpollen', van dichtbij zijn het de aandoenlijke pluizige booby babies die ons met hun zwarte koppies nieuwsgierig gadeslaan.
Stil van ontzag varen we zachtjes rond in hun kraamkamer. We zien grote nesten met witte pluisjes en hun bruine oudere broers en zussen met hun rode voetjes en blauwe snavels. In het Nederlands heten het dan ook roodvoetgenten. Hun waarschuwende roep klinkt als een soort varkensgrom om ons heen.
...mangroves omsluiten dit binnenmeer / toevluchtsoord voor een booby- kolonie...
...zie ze daar liggen met z'n tweetjes: de rebel en de celina....op de voorgrond in het zand een toren van conch schelpen...
Een wandeling op het (M&M ) strandje, terug naar de boot, opfrissen, eten maken en de boot muggenvrij achterlaten om op de Celina happy hour te vieren... is een ritueel dat we om de dag aanhouden.
...sunset: de booby's komen thuis...
...picnic in the parc..
De volgende dag gepland om naar Bonaire terug te varen, maar de weersverwachting gooit roet in het eten: flink veel wind en golven verwacht. We stellen de laatste ruk terug naar Bonaire nog 1 dag uit.
... hey Kees waar blijf je?....
Dan is er dus mooi nog even tijd om op een spectaculair rif dat de Celina-crew nog kent van een paar jaar gelden, te gaan snorkelen. Tis een behoorlijk eind met de dinghy maar het eilandje met het piepkleine hagelwitte strandje ziet er betoverend uit. Het opblaasbootje is volgepakt met de lekkerste lunch-snacks maar het snorkelen kan niet uitgesteld worden. Vol verwachting begeven we ons submarine... en komen er na een uurtje weer uit. Natalya staat het huilen nader dan het lachen en ook Russel ziet er aangedaan uit. Er is bijna niets meer over van het rif, laat staan van het spektakel. Alsof een storm over dit stuk water is gegaan liggen gigantische brokken hersenkoraal ondersteboven. Waar het eens wemelde van leven is er geen conch meer te bespeuren: leeggevist door hongerige Venezolanen. Het is wel mooi en interessant maar niet spectaculair meer.
Gelukkig kunnen we onze schade ruimschoots inhalen bij het eilandje met het vissershutje.
...samen voor anker...
...de eilandengroep los roques, is zo uitgebreid dat we er wel weken in door kunnen brengen. Las Aves eilanden liggen precies tussen los roques en bonaire in...
Er zit weer een nieuwe tropische depressie op de atlantische oceaan "Leslie", die zorgt voor een afnemende wind en dito golven gevolgd door wat welkome regen. We gaan terug voordat de wind weer helemaal wegvalt voor 2 dagen.
...rebel onder zeil op de terugweg ( foto: Natalya) ...
Als we na een mooie zeiltocht met twee verse "jacks" in het vriesvak terug komen op Bonaire, sluiten we onze 2 weken vakantie af met een dinner & drinks avond op de Celine in goed gezelschap van onze weatherman Mike & Monique.
Stoere Venazuela gangers! Wauw, dat hadden jullie echt niet willen missen!
BeantwoordenVerwijderenMet een spin-knor van Pluk en een druk op de knop naar jullie overzees. Dikke kus! Akke