bloemen op de voorgrond heten faja lobi
Na een week beginnen we al een beetje in te burgeren. We weten de weg naar het zwembad, de bakker om de hoek (chinees) en de wasmachine. Paramaribo en omgeving worden per auto verkend. Dat kost per dag evenveel als een taxi naar de stad.
De eerste 14 dagen is het hier overigens gewoon toegestaan om een auto te huren en te rijden, blijf je langer in het land dan moet je een Surinaamse gelijkstelling kopen.
Je rijdt hier links dus dat is af en toe wel ff wennen!
deze keer gaan we OVER de wijdenbosch brug
In Paramaribo vinden we Hollandse drop en een Surinaamse hangmat en met behulp van de mi dushi's ontdekken we een paar heerlijke eettentjes, goeie winkels en een koffieshop waar ze heerlijke bosche bollen bij de riante cappuccino serveren.
Die kennis gebruiken we dan weer om een date met een andere oud-trisser uit de Surinaamse diensttijd ( 44 jaar geleden) van Kees te maken.
de dobbertopsjes met arend
Het weerzien en de verhalen van oude 'strijdmakkers' is, zelfs voor de buitenstaanders die erbij aanwezig zijn, hartverwarmend.
Dinsdag 30 januari arriveert Dolf, kees Zweedse broer, op vliegveld Zanderij voor een vakantie van 10 dagen. Hij slaapt bij ons aan boord en past zich wonderwel ( waar is de jetlag?) razendsnel aan.
We plannen een trip naar de jungle voor later in de week en starten met Paramaribo want geld wisselen en Surinaamse telefoonkaart zijn tegenwoordig de eerste levensbehoeften van een verse reiziger.
Helaas is fort Zeelandia op woensdag gesloten maar een wandeling door de oude binnenstad met de 'waterkant', de koloniale houten huizen, het onafhankelijkheidsplein en de min-of-meer verplichte roti kip bij Joosje, maakten veel goed.
plattegrond van het fort
Donderdag rijden we richting plantage Frederiksdorp. We steken de Suriname rivier over via de Wijdenbosch brug en op de plek waar deze samenvloeit met de Commewijne rivier maken we een stop bij het imposante openlucht-museum-terrein van fort nieuw Amsterdam.
grootste waterlelies ter wereld
De commewijne steken we over per korjaal, waar we aanmeren bij de steiger van Frederiksdorp.
Deze statige 18de eeuwse plantage huizen roepen onmiddellijk een beeld op van de tijd dat er nog koffie en cacao verbouwd werd. In de rondleiding horen we dat de plantage haar naam dankt aan de oorspronkelijk Duitse eigenaar Friedrich Knuffel. Nu is het eigendom van een groep investeerders die er in korte tijd een riant resort van gemaakt hebben. De oude huizen van de ambtenaren, de commissaris en de dokter fungeren nu als sfeervolle luxe kamers en de gevangenis is nu een restaurant.
Instappunt van de korjalen
'sAvonds brengen we Dolf naar het vliegveld. Hij moest vanwege verdrietige familie omstandigheden onmiddellijk terug naar Zweden.
We besluiten week 2 met een bezoek aan Paramaribo: shopping, beetje neuzen, Gerold bezoeken en een bezoek aan de houten Petrus & Paulus basiliek- kathedraal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten