REBEL IN DE RIMBOE

In week 3 verkennen we vier dagen de boven Suriname rivier ( ruim 200 km zuidwaarts in het district Sipaliwini). Om daar te komen kan je een vliegtuig huren. Wij doen het echter de 'hard' way : met de bus en een korjaal ( open kano-achtige boot)

detail van wosu met dak van pinablad

Met het busje rijden we de 165 km in een uur of drie. Hoe dieper we naar het zuiden de binnenlanden intrekken hoe primitiever maar ook mooier de bouw van de huizen eruitziet. 

Ze zien er net zo uit als in de 18de eeuwse nederzetting die we op het Canarische eiland Hierro zagen: wanden van hout en een dak van palmblad ( pinablad). Beter dan de zinkplaten die meer gangbaar zijn in de stad.

het pleintje van Atjoni

In Atjoni houdt de weg op. Daar stoppen alle auto's aan een plein met eethuisjes. Aan de waterkant liggen allemaal korjalen, open houten kano's met houten bankjes en plaats voor maximaal 15 tot 20 mensen met hun bagage. We zien een korjaal vertrekken met minstens 50 kratten parbo bier. Sommige korjalen zijn speciaal voor schoolkinderen, andere fungeren weer als taxi of bus. 

bloem bloem bloem

Een super behendige bootsman brengt ons meanderend langs rotsen door sula's (stroomversnellingen) in een paar uur upstream tot aan het resort Botopasi waar we een wosu ( traditioneel gebouwde hut) hebben gehuurd.

met de korjaal door de sula ( zo laag zit je dus)

Een warm welkom, een verkoelend bad in de rivier met een koude parbo en een riante BBQ met heerlijke salades van lokale groenten maken de dag af!

wil iemand hem even overnemen?

Oh nee dat was eigenlijk de 'dans' met de tarantula lekker vlak voor het slapen gaan.

onze wosu (rechts)

Woensdag 7 februari staan we vroeg op om samen met Jan, een bioloog die hier elke twee weken langs komt om de lokale bevolking te helpen met het doelmatig en verantwoord gebruik van hun kostgrondje, via het dorp naar het vliegveld te lopen.

onze gids Lindi (rechts)

We krijgen een korjaal-lift naar de overkant en worden door Jan en Dorwin (zijn lokale assistent) uitgebreid wegwijs gemaakt in de namen, bijzonderheden en medicinale eigenschappen van de rijke begroeiing links en rechts van ons pad.

Het vliegveld is een ruim uitgekapt stuk in het oerwoud ingezaaid met gras dat net wordt 'gemaaid' door verbranding. In het dorp houdt Jan overleg met een van de kapiteins ( soort burgemeester) om contact te houden, informatie uit te wisselen en om toestemming te krijgen zijn werk daar te doen.

Nekou: als je het fijnstampt en in het water gooit 

drogeer je de vis, zodat je die makkelijk kan opscheppen

We leven tijdelijk in een broeierige omgeving waar slechts het gefluit van vogels, gekwaak van kikkers en de stroomversnellingen voor de deur ons achtergrond geluid vormen.

boskikker

Achter Botopasi is een junglepad en hebben ze een eigen kostgrondje met groenten, fruit en kruiden ( ik weet nu hoe pinda's en gember er boven de grond uitzien) 

Na een uur junglepad stuiten we op een luidruchtige groep van een stuk of 40 kapucijner aapjes. Gefascineerd blijven we minutenlang doodstil ( nergens voor nodig want ze hadden ons allang gespot) staan kijken hoe ze de schillen van hun voedsel en hun ontlasting naar beneden keilen en behendig met kindjes op de rug van boom tot boom springen. We voelen ons bevoorrecht!

Restjes BBQ en witte wijn onder de mangotree in goed gezelschap besluiten dag 2.

onze eettafel onder de mango boom

Donderdag krijgen we een lift naar de overkant ( het dorp Botopasi) en lopen we een paar uur over de 'grote' weg naar piki slee. Piki = klein. Onderweg vertelt Lindi onze gids over de omgeving en de leefwijze van de samakaan ( zij hebben geen R in hun taal, dus is saramakka een woord dat voor de 'buitenwereld' bedacht is)

we krijgen van Dorwin (links) wat tayer mee voor bij het diner straks

We horen de 'bospolitie' vogel zien gieren, een visarend!,  een prachtig blauw palm vogeltje en slaan op een telefoonboom of lawaaiboom. Hoogtepunt is de enorme woudreus ( gakan tree) de grootste boom in Suriname die door de locals de koning der bomen ofwel heilige boom wordt genoemd.

langs de weg

In piki slee lunchen we in het super interessante marron museum. Daar zit ook een kunstenaarscollectief rastafari's die prachtig houtsnijwerk - meestal uit 1 stuk hout - maken. 

beeldhouwerk uit 1 stuk hout

Terwijl we wachten op de korjaal dat ons een lift naar het resort terug zal geven leren we van de vrouwen die staan te vissen hoe zij dat doen met een vislijntje en een stukje verzwaard gaas en wat rijst.

uitzicht vanuit de korjaal

Terug in Botopasi baden we in het steeds lager staande water in de sula's. Ik maak het niet te lang: eerlijk gezegd speelt hier enige angst voor piranha's mee.

piranha's zijn er in verschillende soorten

Nog even chillen in de hangmat voordat we dineren met een uitgedunde groep gasten. Inmiddels zijn twee nieuwe ( Brazilianen) gasten gearriveerd. Nieuwe gespreksstof!

korjaal met houten bankjes: lekker instappen;))

Vrijdag is een reisdag. Deze keer zijn we iets beter voorbereid. 

Kussentje mee: die houten bankjes zijn na een paar uur best hard.

Flink gesmeerd: in een open bootje op het water verbrand je levend.

Regenponcho bij de hand: een combinatie van donkere wolken en 3 uur in een open bootje brengen ons op dat idee!

in de sula ( de stroomversnelling) is het soms zo ondiep 

dat de bootsman de motor op moet tillen

We hebben mazzel. Het begint pas tropisch te storten als we in het busje zitten. Het is deze keer geen taxi maar een regulier busje. Hij zit vol met locals, toeristen en onnoemelijk veel bagage. Onderweg rijdt de chauffeur iedereen tot aan zijn huis. In de buurt van dorpjes vraagt hij of er nog mensen naar de wc moeten en of er iemand honger heeft. Is je bestemming te ver uit de route dan regelt hij zelfs het vervolg vervoer.

in het busje terug naar huis

Super trip. Met als nota bene dat de openbaar vervoer reis van en naar ons resort zo enerverend, lollig en verfrissend 'anders' is, dat dit voor ons de symbolische kers op de taart was!