Als we maandagmorgen 6 november in de baai van Tarrafal op Sai Nicolau arriveren moeten we minstens drie anker-pogingen doen voordat we het gevoel hebben dat we goed vast liggen.
Van een bevriende boatie krijgen we de tip om vooral Hennie te gaan bezoeken. We mailen hem om een afspraak te maken voor een onvervalst candle-light-diner in zijn restaurant en om een dagtrip over het eiland te regelen. In een snelle reactie ( poeh poeh dat zijn we niet gewend) nodigt hij ons uit om de volgende morgen ff een 'bakkie' te komen doen, kennis te maken en de details door te spreken ... deze date gaat voorlopig niet door omdat we halsoverkop naar het eiland Sao Vicente vertrekken!
* de heiigheid in de lucht is stof oftewel woestijnzand
Onze koelkast heeft het begeven en in dit klimaat vergt dat snelle aktie omdat je anders gevoegelijk de hele inhoud ( behalve de biertjes ) kunt wegknikkeren.
Bovendien zullen we op 10 november in Mindelo onze eerste gasten verwelkomen.
Sao Vicente heeft een grote oude vulkaankrater die tegenwoordig dienst doet als natuurlijk baai met een paar havens. De marina Mindelo (de enige haven voor sport-boten op de hele Kaap Verden) heeft voldoende steiger plaatsen en bovendien een winkel met bootonderdelen inclusief technische staf. Dus als het Kees niet lukt om dit varkentje te wassen dan hebben we nog 2 dagen voor een planB.
*ons ankerplaatsje in Sao Nicolau
Jammerrrrr we hadden ons erg verheugd op een weerzien na 8 jaar met Sao Nicolau.
Nu kunnen we alleen maar hopen dat we eind december op weg naar Suriname een gunstige wind zullen treffen die ons alsnog een paar mooie dagen op Sao Nicolau ( en wellicht ook sta Luzia ) gunt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten