PUERTO RICO
Nadat David (onze schoonbroer en opstapper) vertrokken was richting USA, moesten we weer even wennen aan de oude orde. Bootje opnieuw ingedeeld, opgeruimd, schoongemaakt, gewassen en blog bijgewerkt. Daarna voorbereiden op de vakantie in Puerto Rico, de tropische verrassing van de USA. Leuke AirBnB zoeken, auto huren en hoogtepunten checken.
Het weekend verbleven we in de hoofdstad San Juan. Midden in de oude binnenstad vonden we een betaalbare AirBNB waar we konden slapen ( veel meer was niet mogelijk) maar we konden wel lopend alles vinden en lekker dwalen. Extra leuk was een rondleiding met een gids. Dat voegde echt iets toe aan de kijk en luister vreugde.
De rest van de week vertoefden we bij Lucilla in San Isidro. Met een huur auto hebben we de rest van het eiland vanaf Lucilla's place verkend. Maandag waren we in Ponce, de grootste stad in PR en dinsdag verkenden we El Yunque, een tropisch regenwoud en voor de inwoners van PR een heilige plaats. Woensdag reden we helemaal naar het westpuntje: Rincon, met uitzicht op de beroemde en beruchte Mona Passage. Donderdag zijn we heerlijk verdwaald en vrijdag vlogen we weer terug naar de DR.
De rest van de week vertoefden we bij Lucilla in San Isidro. Met een huur auto hebben we de rest van het eiland vanaf Lucilla's place verkend. Maandag waren we in Ponce, de grootste stad in PR en dinsdag verkenden we El Yunque, een tropisch regenwoud en voor de inwoners van PR een heilige plaats. Woensdag reden we helemaal naar het westpuntje: Rincon, met uitzicht op de beroemde en beruchte Mona Passage. Donderdag zijn we heerlijk verdwaald en vrijdag vlogen we weer terug naar de DR.
... San Juan naambordje... ...inkijk straatje San Juan...
...het spannende verhaal van de stad die niet aangevallen werd...
...chocobar Cortez een van de beroemdste restaurants in oud San Juan...en de nog beroemdere ijsjes van Signor Paleta....
DE DOMINICAANSE REPUBLIEK ( DR) - VERVOLG-
... overzicht van het Caribisch gebied...
...het eiland Hispaniola is het eerste eiland dat door Columbus werd ontdekt. Het eiland bevat 2 landen : Haiti (Franse kolonie) en de Dominicaanse Republiek ( Spaanse kolonie)...
...onze route dit jaar: van Bonaire tot en met de Bahama's...
Wat is de DR een enorm groot land! En wat giga divers...
Hoewel het praktisch iets meer dan de helft van het eiland Hispanola beslaat ( de andere helft heet Haiti) hebben we er bijna 4 maanden over gedaan om de zuid, oost en noord kust aan te doen. Er wordt voornamelijk Spaans gesproken en men rijdt rechts.
De mensen zijn heel aardig. Bijna net zo aardig als de mensen in Cuba en Colombia. Wij hebben ons met name gelaafd aan het uitbundige aanbod van verse groenten en fruit, genoten van de wilde en prachtige natuur en ons stiekem verheugd in de prijzen in de winkels.
De DR ligt weliswaar nog in de tropen maar het is niet zo zweterig heet als de ABC eilanden.
De grootste aantrekkelijkheid van de DR ligt wat ons betreft in de natuur, en wel de wilde ongepolijste versie daarvan. Niet dat niet alles zoveel mogelijk naar toerisme vertaald wordt, maar er is gewoon teveel natuur om allemaal in regels en gebaande paden te vangen. Goed voor ons.
Zo trokken we voorzichtig een vergelijking met Suriname toen we in enriquillo als enige op het water van het grootste en diepste ( 40 meter onder zee niveau) in een bootje zoutwater krokodillen zagen en toen we bij samana de baai binnenvoeren en walvissen links en rechts ons tegemoet zagen komen. Het hoogtepunt van “wild” was het park los Haitises. Daar lagen we 4 dagen in ‘the middle of nowhere’ en trokken we dagelijks met de dinghy het binnenland in via kleine kreekjes!
De grenzen van de DR worden zo goed bewaakt dat je er soms wel een beetje simpel van werd. Voor elk wissewasje en/ of uitstapje moest je je melden en zorgen dat je een officieel papier ( zarpe) meekreeg bij de lokale afdeling van de armada ( militaire politie)
Dat niet alleen: je kon tussen 6 uur ‘s morgens en 18 uur ‘s avonds vertrekken en soms mocht je niet eens weg omdat zij het verboden. Dan was, volgens hen, het weer te slecht! Vaak was het ook wel heftig weer als ze dat deden en blijkbaar hebben ze niet genoeg reddingsboten om alle gekke cruisers uit zee op te pikken. Onze eerste immigration officer ( Barahona) legde uit dat met name de US of A een grote vinger in de regel-pap had bij het bewaken van de buitengrenzen ivm mensen en drugs smokkel in dat gebied.
Kort gezegd is de zuidkust eenvoudig, de oostkust ruig en de noordkust toeristisch. De noordkust van de DR is een lange weg met strandjes aan je rechterhand en hotels en restaurants aan je linker en tussendoor geen enkele parkeerplaats. Wij vonden het mooiste deel rond de baai van Samana.
De mensen zijn heel aardig. Bijna net zo aardig als de mensen in Cuba en Colombia. Wij hebben ons met name gelaafd aan het uitbundige aanbod van verse groenten en fruit, genoten van de wilde en prachtige natuur en ons stiekem verheugd in de prijzen in de winkels.
De DR ligt weliswaar nog in de tropen maar het is niet zo zweterig heet als de ABC eilanden.
De grootste aantrekkelijkheid van de DR ligt wat ons betreft in de natuur, en wel de wilde ongepolijste versie daarvan. Niet dat niet alles zoveel mogelijk naar toerisme vertaald wordt, maar er is gewoon teveel natuur om allemaal in regels en gebaande paden te vangen. Goed voor ons.
Zo trokken we voorzichtig een vergelijking met Suriname toen we in enriquillo als enige op het water van het grootste en diepste ( 40 meter onder zee niveau) in een bootje zoutwater krokodillen zagen en toen we bij samana de baai binnenvoeren en walvissen links en rechts ons tegemoet zagen komen. Het hoogtepunt van “wild” was het park los Haitises. Daar lagen we 4 dagen in ‘the middle of nowhere’ en trokken we dagelijks met de dinghy het binnenland in via kleine kreekjes!
De grenzen van de DR worden zo goed bewaakt dat je er soms wel een beetje simpel van werd. Voor elk wissewasje en/ of uitstapje moest je je melden en zorgen dat je een officieel papier ( zarpe) meekreeg bij de lokale afdeling van de armada ( militaire politie)
Dat niet alleen: je kon tussen 6 uur ‘s morgens en 18 uur ‘s avonds vertrekken en soms mocht je niet eens weg omdat zij het verboden. Dan was, volgens hen, het weer te slecht! Vaak was het ook wel heftig weer als ze dat deden en blijkbaar hebben ze niet genoeg reddingsboten om alle gekke cruisers uit zee op te pikken. Onze eerste immigration officer ( Barahona) legde uit dat met name de US of A een grote vinger in de regel-pap had bij het bewaken van de buitengrenzen ivm mensen en drugs smokkel in dat gebied.
Kort gezegd is de zuidkust eenvoudig, de oostkust ruig en de noordkust toeristisch. De noordkust van de DR is een lange weg met strandjes aan je rechterhand en hotels en restaurants aan je linker en tussendoor geen enkele parkeerplaats. Wij vonden het mooiste deel rond de baai van Samana.
Terug in de DR ronden we af in Boca Chica en vertrekken we richting baai van Samana
...kees repareert de koelkast...
...verzint een water systeem voor niet drinkbaar water...
...afscheid van de harde werkers van marina Boca Chica...
...langs immigration...
...afscheid van pipo...
...afscheid van Juan...
Maandag 20 Februari vertrekken we richting Samana.
Het waait bijna niet dus wordt het grootste deel van de rest van de reis langs de zuidkust de motor bijgezet. Midden in de nacht horen we geratel en zetten meteen de motor uit. Zeilend bereiken we rond middernacht Isla Saona waar we "blind" ankeren om nog even te kunnen slapen voordat de zon op komt. Bij daglicht duikt Kees het water in en ontdekt een groot stuk ijzerdraad rond de schroef. Die was er met de pikhaak onder water met snorkel en masker in een mum van tijd af. Gelukkig bleek er niets beschadigd en hoorden we ook geen vreemde bijgeluiden. Met de schrik in de benen zijn we onmiddellijk verder gevaren.
...wie gooit zoiets nou toch in het water?...
Woensdag 22 februari arriveerden we in de baai van Samana, waar we werden verwelkomd door de eerste walvissen.
We klaren in bij, wat later bleek, de mooiste, vriendelijkste en best georganiseerde marina die we ooit bezocht hebben. Marina Puerto Bahia Samana.
Hier ontmoeten we meerdere andere cruisers. Eindelijk ook Nederlanders. Met 2 andere NL bootjes verkennen we de rest van DR en een groot deel van de Bahama's voordat ieder weer zijn eigen weg gaat. Super gezellige tijd met de Chiara en Marelief crew.
...eerste nacht ankeren (marina was vol)....
...overzicht marina terrein...
...de baai van Samana...
...inklaren alleen bij de armada (binnenlandse reis)...
...creatieve goot...
...haar wordt te lang...
...een super schone marina met marmer op de vloer en palmen langs de kant...
...veel details in kokosnoot....
We huren een autootjes en verkennen de noordelijke kust van de DR. Zaterdag 25 februari zoeken we de waterval van Limon te paard 
en de dag erop gaan we naar Playa fronton ( vraag naar het verhaal van de vermissing) 
...laatste keer dat ik dit doe...
...el limon waterval...
...cacao...
...heel lekker eten ( met een verhaal)...
...marmer grot...
...naast de weg langs de marmer grot lagen hele grote brokken steen alsof obelisk was langs geweest...
...marmer grot ...
...aan de overkant in de verte de brug...
...prachtige architectuur...
...een van de vele kerken...
...hij liep verstopt maar wilde wel even in de camera lachen...
...de jongens waren bijna nog mooier dan de meisjes...
...diamantjes in het haar...
...die kerels liepen te zweten...
...alles zelf gemaakt...
...huisjes aan de boulevard....
...kerkje met San Juan in het raam....
...zo ga je naar het carnaval met de hele familie als je 1 brommer hebt....
...gave plek om te overnachten...
...schattig toch?...
...de centrale ruimte van het tree house village...
...de laatste brug voordat we weer terug bij af zijn...
zipline, hier komen ook nog 2 filmpjes natuurlijk
...treessie in de bocht...
...sommige stukken zijn zo steil dat we zo'n 60 km per uur makkelijk halen...
Lekker maandje hoor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten