...de tubbing club in prettige afwachting van de wilde water tocht...
14 januari brengt onze 'slimme huisbaas' ons vanuit Guatape met de auto naar het MDE vliegveld net buiten Medellín. We vliegen naar Santa Marta, waar we op de Rebel zullen overnachten voordat we het Tayrona National Parc bezoeken.
...Liesbeth maakt een sunset foto vanaf het terras van onze home -base in Colombia: de marina Santa Marta...
SANTA MARTA
Santa Marta is eigenlijk veel leuker dan de reisblogs je doen geloven. Klaarblijkelijk gaan de veranderingen zo snel dat een blog van een jaar geleden echt niet meer up-to-date is. Beterrrrr voor ons nu😉
...als je een stoeltje op het strand hebt verovert word je om de 2 minuten verwend met een ander (verkoper) uitzicht....
...het ene terras/ restaurant is nog mooier bemuurschilderd dan het andere...
Wij vermaken ons wel.
...zit je rustig op een terrasje...
TAYRONA NATIONAL PARC
Voor Tayrona park schijn je de tijd te moeten nemen en je 'moet' vroeg het park ingaan.
...Kees en Liesbeth voor de ingang van Yuluka hostel...
Wij boeken dus eco hotel "yuluka" op 5 minuten rij-afstand om de nacht voor de 'trip door het park' door te brengen. We dineren er met twee leuke vrouwen ( Iris en Fleur) die we onderweg ontmoet hebben.
...jaaaaaa daar zijn ze weer: Fleur en Iris...
Je hoort het al: de woorden eco, groen en vegan worden hier net zo vaak en veel gebruikt als in NL en het stelt gemiddeld ook net zoveel voor 😉.
Om te voorkomen dat we in een lange rij moeten staan en om zeker te weten dat we het park in mogen (er is nl een max aantal aantal bezoekers dat per dag wordt toegelaten) proberen we alles vantevoren op internet te regelen. Maar dat is, door recente wisseling van management, erg lastig.
...check, check, dubbel check...
Toch lukt het ons de langste rij te passeren en binnen een redelijke tijd de diverse check- hordes te overwinnen. We hebben al drie verschillende gekleurde 'ziekenhuis'bandjes om onze pols als we in het busje stappen dat ons naar het begin van de trail brengt.
...onderweg pikante uitkijkjes en spannende buggetjes...
We zijn vroeg, maar niet vlug genoeg. We worden al snel door vlugge lopers ingehaald en na een uur komen er ook tegenliggers op het pad. In feite is er maar maar 1 begaanbare looproute beschikbaar en iedereen loopt dus op hetzelfde pad heen en ook weer terug. Het maakt eigenlijk teveel lawaai om vogels te kunnen horen en apen te kunnen zien. Maar we zien bruine parasolmieren en zwarte roodneusrupsen, dat dan wel weer😁
En het landschap is enorm gevarieerd:
En het landschap is enorm gevarieerd:
...oerwoud...
...fauna...
..graniet...
Het zit voor het eerst hier in Colombia niet echt mee met het weer: het is heiig en koud en doordat er geen zon is zijn ook de foto's niet zo mooi als we ze graag willen. Het goede nieuws is dat we nu niet zo snel oververhit raken.
...daar ligt ie: onze overnachtingsplek!...
Na 7 uur lopen bereiken we de plek waar we willen overnachten: bovenop een granietrots staat een open houten gebouw met hangmatten: we bespreken de mooiste plaatsen ( mooiste voor het zicht op de sunset ;)
We hebben nu lekker de tijd om te lunchen, te zwemmen in zee en om te chillen... maar door de kou en de wind zoeken we liever beschutting met een boek of maken een wandeling.
's Nachts maken we kennis met 2 andere avonturiers die ook de nacht op deze woestkoude hang-plek willen doorbrengen en vanaf dat moment zijn we 'lotgenootjes'.
...na de koudste nacht met lotgenootjes poseren in onze pyjama op het balkon...
en dan als de wiedeweerga liesbeth zoeken, warme koffie scoren en naar huis...
Alleen Liesbeth verlaat middenin de nacht de plaats des onheils om een hangmat op een warmere plek beneden te kraken. Wij zijn nog urenlang koud! We zijn dan misschien wel bikkels maar zij is ws de slimste;)
...als je op het geluid afgaat moet ie 2 x zo groot zijn als een olifant,
maar een brulaap is maar een relatief kleine aap...
De volgende dag lopen we dezelfde route terug. Omdat we vroeg zijn zien we nu wel brulapen (groot kado) en horen we veel vreemde vogels, beetje jammer dat er geen gids bij was.
COSTENO BEACH
...we worden een voor een met een levensgevaarlijke motortaxi naar de bushalte 2 km verderop gebracht...
In plaats van naar santa marta marina en de Rebel te gaan laten we ons verleiden nog een nacht in de buurt door te brengen. De leuke verhalen en goede voorstellen brengen ons voor de nacht naar Costeno Beach, een gebied aan zee waar allemaal leuke hostels en surf tentjes liggen.
TUBBING
...eerst moeten we een 'stukje' naar boven lopen...
De volgende dag worden we met het lokaal vervoer ( mototaxi... nu ECHT de laatste keer) naar de grote weg gebracht waar onze lotgenootjes Liesbeth en Marcel ons oppikken met de taxi.
...dan gaan we in bejaarden tempo stroomafwaarts...
We gaan tubbing op de rivier Don Diego. Eerst naar boven lopen daarna met zwempak in de autoband en dan een paar uur om je heenkijken terwijl je zachtjes de rivier afzakt. Nu is er wel een gids mee en hij wijst ons op de apen, de vogels en de bomen die typisch voor Colombia zijn. We zijn in het droge seizoen dus is de rivier niet wild en koud en dat is voor zo'n dag echt prima!!
...en tenslotte worden we met de boot teruggebracht...
Terug in Santa Marta doen we het ff rustig aan: zon, zee, zaligheid.
...lekker relaxed een boekje lezen aan het strand in santa marta? vergeet het maar, om de haverklap zit een vrouw met massagehanden aan je lichaam...
...onze favoriete venter is "opa", als hij langs kwam kochten we altijd wel iets. Je zal maar zo oud zijn en dan nog moeten werken voor je brood...
Straatventers lopen met koude drankjes, tijdelijke tattoos, een krukje en massageolie, zonnebrillen, zonnehoeden, selfiesticks of ijsjes. Soms als ze echt helemaal geen geld hebben bieden ze je een enkel snoepje aan. Met het geld dat in Venezuela nu helemaal niets meer waard is vouwen de meest creatieven de prachtigste gebruiksvoorwerpen zoals portemonnaies, tasjes of vogels.
MINCA
Na een paar dagen rust begint het toch te kriebelen ( je wilt niets missen natuurlijk)
Besloten wordt een tochtje naar Minca te maken en vandaaruit de Sierra Nevada in de gaan om daar op een mooi uitzichtpunt de eeuwige sneeuw te zien.
In Minca oriënteren we ons op de mogelijkheden: San Lorenzo blijkt te ver maar los pinos is goed te doen. We hotsen en botsen ons in een 4WD de berg op met af en toe een glimp van een ravijn aan de ene kant en aan de andere zijde vergezichten die er niet om liegen. We zien Minca diep onder ons en Santa Marta in de verte. Als we op de berg zijn, zorgen meerdere lagen bewolking voor een feeeriek ( = mistig) zicht op onze omgeving.
Wat doe je dan? dan drink je een kopje Colombiaanse koffie en ga je terug naar Minca via de waterval ( Cascada de Marinka ) waar we uitgebreid lunchen.
...las cascadas de marinka...
Nog 1 avond storten we ons in het nachtelijk strijdgewoel van Santa Marta voordat we Liesbeth naar de Cartagena Bus begeleiden.
...waar kom je nog zomaar onderweg een schoenmaker tegen die in de tijd van een kopje koffie een schoen repareert? moet je de kapotte schone wel altijd bij je hebben natuurlijk ;)....
Daarna hebben we onszelf een week de tijd gegeven om boodschappen te doen, papieren te regelen en de boot in orde te maken voor de volgende eilanden- trip: Rosario en san Bernardo in Colombia en daarna een paar van de 365 San Blas eilanden die officieel bij Panama horen.
Vertrek: dinsdag 28 januari 2020, 12 uur lokaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten