Tot mijn verrassing beginnen m'n speekselklieren zo hard te werken dat ik me bijna verslik. En dan moet je je voorstellen dat ik alleen maar KIJK naar een zakje drop.
Is het zo lang geleden dat ik van een dropje gesmuld heb? Nou nee dat valt eigenlijk wel mee.
Toen we 4 maanden geleden vanuit Bonaire naar Haïti zeilden hadden we echt wel een voorraadje meegenomen. En daar aten alleen wij maar van, want onderweg doe je er werkelijk niemand een plezier mee. Ook al proberen ze met alle macht en manmoedig het vieze weke zwarte ding weg te kauwen, toch zie ik vroeg of laat de radeloze blik in de ogen verschijnen. Ik wacht nog even op het angstzweet, want ondanks mijn waarschuwing willen ze het allemaal toch proberen, voordat ik met de bevrijdende zin " je mag het nu wel uitspugen hoor" kom.
Toen we 4 maanden geleden vanuit Bonaire naar Haïti zeilden hadden we echt wel een voorraadje meegenomen. En daar aten alleen wij maar van, want onderweg doe je er werkelijk niemand een plezier mee. Ook al proberen ze met alle macht en manmoedig het vieze weke zwarte ding weg te kauwen, toch zie ik vroeg of laat de radeloze blik in de ogen verschijnen. Ik wacht nog even op het angstzweet, want ondanks mijn waarschuwing willen ze het allemaal toch proberen, voordat ik met de bevrijdende zin " je mag het nu wel uitspugen hoor" kom.
Scandinaviërs kan je er wel een plezier mee doen maar verder niemand ... behalve Jorge ( George) de havenmeester van de marina in Santiago de Cuba... die vergeten wij dus niet!
Affijn na Haïti, Jamaica, Cuba, Turks and Caicos eilanden, Britse Virgin Islands en Anguilla zijn we nu in St Maarten beland en aangezien dat deels een Franse en deels Nederlandse achtergrond heeft was de kans op drop nogal groot... Dus sta ik nu kwijlend in de supermarkt in Caribisch Nederland.
MENSEN MENSEN
De 3 weken die we voor dit eiland hebben uitgetrokken gebruiken we om alle opgespaarde vuile was weg te werken, de levensmiddelen -voorraad weer op peil te brengen, kleine maar noodzakelijke onderhoudsklusjes te doen, te naaien en vrienden en bekenden te ontmoeten
...ons plekje in Marigot bay...
We ontmoeten Jacco en Jannie op hun prachtige ruime aluminium zeilschip "Maaike Saadet". Na Suriname hadden wij ze niet meer gezien dus waren we beide benieuwd naar de tussentijdse zeil avonturen.
...met Radboud bij de chinees...
Ook Radboud, een solozeiler, zien we weer nadat we elkaar hebben leren kennen in Suriname en heel even op Bonaire naar elkaar gezwaaid hebben.
Peter en Jacqueline met hun zeilschip "Elisabeth" missen we net. Op de dag dat wij oversteken van Anguilla naar st Maarten vertrekken zij naar st Barts.
...met Ton en Nikki (dominique) op de True Blue...
Vlak voordat we doorgaan met ons rondje Caribische zee hebben we nog de kans om met Ton en Dominique ( Nikki) op hun charterschip " true blue" te borrelen. Ze verhuren hun boten op airBNB en doen zeiltrips in de buurt. We hebben hen in st Maarten ontmoet op ons eerste zeilavontuur in 2010 toen we in ons sabbatical een rondje Atlantische oceaan deden.
...true blue op airbnb...
Leuke bijkomstigheid waren de andere gasten die mee kwamen borrelen Paul en Monique van charter zeiljacht " full circle" die net een wereldomzeiling van 8 jaar achter de rug hebben en weer op de terug weg zijn . Dus NU kan je misschien nog meezeilen van de Carieb naar NL; kijk maar snel op fullcirclesailing.nl om te checken! Paul kennen we van de 'zeezeilers van marken': hij was onze instructeur op een van de reizen die wij maakten om het zeezeilen onder de knie te krijgen. En Monique is prettig nieuw voor ons.
...paul en monique...
Het goede leven ( lees: de terugkeer in de verderfelijke kapitalistische wereld) werpt zijn vruchten af: het eten en de vele borrels hebben ons weer 2 van de 5 afgevallen kilo's teruggegeven. Het wordt hoog tijd om door te varen, haha!
...als je zo'n foto 'pimpt' is het net een schilderij...
We hebben een paar dagen 'n autootje gehuurd om de boodschappen te doen en het eiland te bekijken. Het verschil tussen het NL en Franse deel is pijnlijk duidelijk: de NL's hebben meteen flink aangepakt en de Fransen lijken af te wachten tot er iets gebeurd. Het eiland ziet er op sommige plekken zeer triest uit. Het ergste wat we tot nu toe gezien hebben.
...Juliana airport blijft een topper...
WILDLIFE
De hoeveelheid schildpadden schijnt dit jaar enorm te zijn. Op het lokale radio-netje wordt gewaarschuwd om niet te snel te varen en goed naar ze uit kijken want af en toe komen ze met hun koppie twee keer boven water om effe goed adem te halen; op dat moment zijn ze natuurlijk heel kwetsbaar. Rond de boot, zelfs op de drukke ankerplaats, zien we ze regelmatig.
...even wachten op overstekend wild...
Een jonge witte ibis die kletsnat, spartelend en halfverzopen voorbij kwam drijven hebben we met de dinghy uit het water opgevist, gedroogd, tegen ons aan gehouden om op te warmen en ten slotte bij gebrek aan een vogelopvang op een onbewoond klein eilandje weer uitgezet. Toi toi toi Iris de ibis❤️
...Iris de ibis...
Bultrug walvissen hebben we zelf nog steeds niet gezien en overal waar we dat vertellen verzekeren mensen ons dat ze toch echt regelmatig worden gesignaleerd....
Maar zeg nou zelf, het is eigenlijk wel heerlijk om wensen en doelen te hebben dus we kijken er naar uit en geven de moed niet op! Als het maar lang genoeg duurt voordat we ze zien dan vergeten we vast om er een foto te maken en wellicht gaan we zelfs kwijlen. Wat is de overeenkomst tussen een walvis en een dropje?
PLAN
Ons plan om Saba, Eustatius en St Kitts en Nevis te doen hebben we na bestudering en zwaar overleg laten varen. Morgen lichten we het anker om naar St Barts te gaan en vervolgens doen we een poging om in Antigua de beroemde zeilweek party te overleven. Als dat gelukt is bezoeken we Montserrat om vervolgens in ongeveer vier dagen naar Bonaire te zeilen om op de poezen van Mike en Monique te passen. Dan is het half mei...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten