Over de 50 nautische mijlen doen we een hele dag. Onderweg oefenen we met de zeilzetting van voor -de- windse koersen in combinatie met weinig wing en veel swell: een garantie voor zeeziekte😜
We verwisselen de Spaanse gastenvlag voor de Portugese versie en en passant krijgen we er onderweg nog gratis een uur daglicht bij!
Met een pittig windje vliegen we bijna de haven in. Geholpen door 2 havendienaren leggen we, gelukkig zonder kleerscheuren, aan. Hier krijgen we onze eerste les Portugees : obrigado en obrigada.
In Povoa zijn we 7 jaar geleden ( tijdens ons rondje atlantic) ook geweest, we herkenden het vrouwtje achter de balie en het haventerrein vol boten op de kant, meteen weer. Een ding was anders: de manier waarop we toegang tot de steigers en de douches konden krijgen.
In de havens die we tot nu toe hebben aangedaan kreeg je een code of een magneetkaart, hier in Povoa mocht je een spacy fingerprint achterlaten. Die zou alle pasjes en codes overbodig moeten maken. Haha, not! Naar de douche was geen probleem, maar de toegang tot de steiger waar de boot lag is met mijn vingerafdruk nooit gelukt. Dus ga ik na de douche bij de poort zitten totdat er iemand langskomt die de deur open doet😜
Povoa is een lief klein typisch Portugees stadje vol kunstig betegelde huisjes en bloedmooie kerkjes. Er is ook veel bouwval en leegstand te zien, tis duidelijk een stuk armer dan het meer mondaine Baiona, waar we net vandaan komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten